Kotek, który nie chciał mnie opuścić

Bardzo spodobało mi się wyzwanie w Kreatywnym Kufrze pt. "Alicja w Krainie Czarów".
Uwielbiam Kota z Cheshire, a szczególnie jego uśmiech! Przez bardzo długi czas miałam z nim tapetę na ekranie monitora, codziennie rano witał mnie wyszczerzonymi w tajemniczym uśmiechu zębiskami.
Postanowiłam więc zrobić Kota oraz jego uśmiech ;) Niestety, jak widać z obrazka poniżej, z zamiarów został sam Kot,  a uśmiech zniknął jako pierwszy...
To moje pierwsze zmagania z haftem koralikowym "połaciowym", dotąd nie zahaftowywałam większych przestrzeni. Niestety widać, gdzie rozpoczynałam pracę ;) Ale za to później było już tylko lepiej... :)
Długo wahałam się, czy wystawić go na wyzwanie, właśnie z  powodu tych niedostatków technicznych, ale pewna  emocjonująca dla mnie historia sprawiła, że zmieniłam zdanie.
Otóż... zgubiłam ten wisior jeszcze zanim zdążyłam mu zrobić jakiekolwiek zdjęcie! Przyszłam do pracy.. a wisiora nie ma, tylko smętnie dyndające zakończenie rzemyka...  Byłam niepocieszona, bo mimo wszystko podobał mi się bardzo! Cały dzień w pracy zastanawiałam się, czy robić nowy, czy zupełnie odpuścić... I otóż, wracam ci ja do domu, wjeżdżam na parking, chcę zaparkować... i w świetle reflektorów coś mignęło mi przed maską. Zatrzymałam się w połowie parkowania, wysiadłam, poszłam sprawdzić - i oto mój miły, kochany, magiczny! Leży sobie trochę zmoknięty na betonie, czeka  na mnie...! Grzeczny Kotek!!! Wyszedł na spacer, ale wrócił :))
Widocznie chciał wziąć udział w wyzwaniu!!!

Praca częściowo inspirowana przepięknymi kocimi wisiorami  Olgi Szumiłowej. 

Zgłaszam ją w wyzwaniu Kreatywnego Kufra "Alicja w Krainie czarów" .